Kot somalijski

Koty somalijskie pochodzą od kotów abisyńskich: w wyniku mutacji powstały koty abisyńskie długowłose, które w dalszej hodowli nazwano kotami somalijskimi. Na wystawach kotów rasowych po raz pierwszy pojawiły się w połowie lat 60. Przez długi czas nie chciano go zaakceptować. Hodowcy, którym w miotach kotów abisyńskich trafiały się kocięta o dłuższych włosach, zatajali ten fakt, aby nie utracić prestiżu swojej hodowli. Dopiero w 1965 r. w Stanach Zjednoczonych Evelyn Mague zainteresowała się urodzonymi w miotach kotów abisyńskich kociętami o dłuższych włosach i zapoczątkowała ich sterowaną hodowlę, kończąc tym samym spory. Coraz więcej hodowców poszło w jej ślady i w 1979 r. rasa ta została ostatecznie uznana.

Jej nazwę nadano od afrykańskiego kraju – Somalii. Zrezygnowano z pierwotnego określenia abisyński kot długowłosy, aby uniknąć sporów z hodowcami krótkowłosej odmiany tej rasy. Zadziwia fakt, że koty somalijskie, mimo stosunkowo krótkiej historii swej hodowli, cieszą się na świecie większym zainteresowaniem niż ich abisyńscy rodzice.

Budowa ciała: tułów gibki, pełen wdzięku, średniej długości, z dobrze rozwiniętymi mięśniami. Łukowaty grzbiet i zaokrąglone żebra. Głowa w kształcie delikatnie zaokrąglonego klina z okrągławą mordką (wydatny podbródek i dobrze wykształcony pyszczek) i dużymi uszami ze znaczeniami.

Nos jest średniej długości, u nasady lekko wypukły, lecz bez zagłębienia.

Uszy są dość duże, szeroko rozstawione, u nasady szerokie, na wierzchołku zaokrąglone. Z tyłu małżowiny usznej mają typową dla kotów agouti jasną plamę. Kępki włosów w uszach są pożądane, chociaż – zwłaszcza u nowo wyhodowanych odmian barwnych kotów somalijskich – prawie ich nie ma. W tym zakresie są jeszcze niezbędne dalsze udoskonalenia. Największe wrażenie robią oczy "somalijczyków": są duże, świecące, bursztynowożółte lub zielone, dość szeroko rozstawione, a ich migdałowaty kształt nadaje im orientalnego wyglądu. Jak u wszystkich kotów z prążkowanymi włosami oczy są czarno obrzeżone, jakby miały namalowaną linię powiek.

Nogi proporcjonalne do reszt ciała; stopy małe i owalne. Puszysty, lekko zwężający się ogon. Waga od 3,5 do 5,5 kg. Sylwetka kota musi być harmonijna i elegancka w ruchu.

Futro jest miękkie i gęste, miłe w dotyku, na tułowiu i tylnych kończynach średniej długości, na barkach trochę krótsze. Pożądane są kołnierz na szyi i "portki" na tylnych kończynach. Charakterystyczną cechą wszystkich kotów somalijskich są podwójne lub potrójne prążki na każdym włosie, co jest typowe dla kotów somalijskich lub dzikich. Czarne prążki dzielą w ten sposób poszczególne włosy, których końce powinny być czarne. Ubarwienie: dziko umaszczony, niebieski, sorel i płowy. Występuje też odmiana barwna srebrzysta uznawana przez część organizacji felinologicznych. Sierść agouti, ale ze względu na długość włosa jego ubarwienie strefowe jest mniej rozróżnialne, niż na jego krótkowłosym przodku – kocie abisyńskim. Trochę pręgowanych linii na masce, znak "M" na czole. Ciemna linia wzdłuż kręgosłupa biegnie aż do koniuszka ogona. Oczy złote lub zielone. Typ sierści: podwójna, pluszowa, delikatna, średniej długości. Dłuższe włosy w kryzie i na portkach. Bardzo puszysty ogon.